Cały sportowy świat IFBB zaniemówi! z wrażenia, przyglądając się wynikom fitness sylwetkowego na tegorocznym Arnold Classic dla amatorów. Światowe gwiazdy w tej konkurencji przyjechały tam po raz pierwszy i ukończyły zawody… poza półfinałem lub poza pierwszą dziesiątką. Niestety, podobny los spotkał też Agatę Radziwoniuk, która pojechała do Columbus z tytułem tryumfatorki ostatniego Pucharu Świata w Kaliningradzie oraz mistrzyni świata juniorek w kategorii open. Agatę sklasyfikowano na… 13 miejscu. Ale i tak zdołała wyprzedzić trzy inne zawodniczki. Jeszcze gorzej poszło mistrzyni świata w kategorii open, Julii Zabielinie, która zajęła ostatnie, 13 miejsce, w swojej kategorii.
Oto wyniki uzyskane przez międzynarodowe gwiazdy IFBB na tych zawodach:
- Julia Zabielina (mistrzyni świata w open) 13 miejsce (ostatnie)
- Giada Simari (brązowa medalistka MS) 10 miejsce,
- Agata Radziwoniuk (tryumfatorka Pucharu Świata) 13 miejsce,
- Paula Frega (mistrzyni Ameryki Południowej) poza 15-tką,
- Patricia Gomez (mistrzyni Ameryki Południowej) poza 15-tką,
- Viviana Casarubbia (mistrzyni Ameryki Południowej w open) poza 15-tką
- Miriam Sanchez (wicemistrzyni Europy) 13 miejsce (ostatnie)
- Kristina Dybdahl (mistrzyni krajów skandynawskich) poza 15-tką
Czy myślicie Państwo, że wszystkie te zawodniczki do Columbus przyjechały w wakacyjnej formie? Otóż nie. Były one dobrze przygotowane. Wygrały jednak mało znane zawodniczki amerykańskie lub kanadyjskie. Jedna z tych Kanadyjek na swoich ostatnich mistrzostwach kraju nie weszła nawet do pierwszej piętnastki! Cóż więc się stało?
Zawody fitness sylwetkowego sędziowali wyłącznie miejscowi sędziowie amerykańscy z NPC. Wygląda więc na to, że ich kryteria sędziowania są zupełnie inne niż kryteria stosowane przez sędziów IFBB z całej reszty świata. Po prostu, amerykańskie figurę fitness to inna konkurencja niż bodyfitness w IFBB. A cały świat myślał, że to to samo.
Agata rozmawiała z tamtejszymi zawodniczkami w Columbus i doszła do następujących wniosków – „One ćwiczą dużo mniej niż my i nie stosują takiej rygorystycznej diety. Kilka tygodni treningów siłowych i aerobowych przed zawodami, aby się trochę odtłuścić. To im całkowicie wystarcza, toteż ich stopień odtłuszczenia jest dużo mniejszy, a ciało bardziej miękkie i „podszyte tłuszczykiem.”
Zawodniczek przyjeżdża dużo (w Columbus było ich ponad 100), ale poziomem zbliżone są raczej do naszych debiutantek i chyba tak tę imprezę traktują. Ale to nie zawodniczki wypaczają wynik zawodów, tylko sędziowie. I na-
wet trudno powiedzieć, jakimi kryteriami się oni kierują, bo nie zwyciężyły ani zawodniczki najładniejsze, ani najzgrabniejsze. Sędziowanie na takich zawodach zbliża się coraz bardziej do konkursów piękności, gdyż większy wpływ na wynik ma uroda i ogólna prezencja sceniczna, niż sportowy wygląd sylwetki. A może jeszcze coś innego, o czym nie wiemy? Wcześniej wydawało się, że po to wprowadzono w USA nową konkurencję „bikini”, która też była rozgrywana na Arnold Classic 2009, aby mogły tam występować zgrabne, choć nietrenujące dziewczyny. Jednak teraz różnice między bikini a figurę zupełnie się zatarły.
Co można zrobić w tej sytuacji? Oczywiście, IFBB może zorganizować w USA międzynarodowe seminaria sędziowskie i spróbować ujednolicić przepisy i zasady oceny oraz podnieść kwalifikacje tamtejszych sędziów, które chyba nie są za wysokie. Ale prostsze wydaje się inne rozwiązanie: jeśli organizatorzy Arnold Classic chcą mieć u siebie gwiazdy światowego fitness sylwetkowego, to powinni włączyć do imprezy jedną kategorię open w fitness sylwetkowym, sędziowaną przez arbitrów międzynarodowych IFBB. Wtedy zwyciężczynie z figurę mogłyby awansować do tej kategorii open i rywalizować z najlepszymi na świecie. Jeśli organizatorzy nie rozwiążą tego problemu, to nikt ze światowej czołówki fitness sylwetkowego już więcej do Columbus nie pojedzie.
